با وجود اشاره اخیر و مستقیم رئیس‌جمهوری آمریکا به آمادگی برای مذاکره با همتای ایرانی، وی همان روز یعنی چهارم فوریه ۲۰۲۵ (۱۶ بهمن ۱۴۰۳) سندی در قالب یادداشت ریاست‌جمهوری را امضا کرد که سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را مجددا برقرار می‌سازد.
مواضع و اقدامات ترامپ علیه جمهوری اسلامی ایران، طی روزهای اخیر واکنش‌های متعددی به همراه داشته است؛ از جمله اظهارات روز شنبه (۲۰ بهمن) «محمدباقر قالیباف» در خصوص یادداشت ریاست‌جمهوری ترامپ و تعبیر «خلع سلاح» از مضمون این سند، محل بحث و نظر رسانه‌ها شد.
خلع سلاح به معنای کاهش یا حذف کامل انواع خاصی از تسلیحات یا تمامی تسلیحات است. خلع سلاح می‌تواند به صورت یکجانبه، دوجانبه یا چندجانبه صورت گیرد. نمونه‌های بارز خلع سلاح شامل پیمان‌های منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) و معاهده منع مین‌های زمینی ضد نفر (Ottawa Treaty) است
در روزهای گذشته برخی رسانه‌ها به نقل از قالیباف نوشته بودند: «ترامپ یک متن را به ایران ارسال کرد که ایران داوطلبانه فعالیت‌های هسته‌ای، موشکی، سلاح‌های غیرمتقارن و متعارف را کنار بگذارد و کامل خلع سلاح شود.»
این اظهارات در شرایطی منتشر شد که در روزهای گذشته، رویکرد صریح مقامات کشورمان در نفی مذاکره با آمریکا، به رغم لحن ظاهرا مثبت ترامپ هنگام امضای یادداشت «دردسرساز» فشار حداکثری، گمانه‌زنی‌هایی را درباره «مسائل پنهان و محرمانه در مناسبات ایران و آمریکا» به راه انداخته بود.
به عبارتی، خبر غیردقیق برخی رسانه‌ها در مورد اظهارات رئیس مجلس، به شایعات و تصوراتی در خصوص «مسائل پشت پرده» میان ایران و آمریکا دامن زد، ولی توضیح مرکز ارتباطات، رسانه و امور فرهنگی مجلس شورای اسلامی به شبهه‌ها در این خصوص پایان داد.
بنا بر اعلام این مرکز، برخی رسانه‌ها ضمن انتشار ویدیویی از دکتر قالیباف، از قول رییس مجلس شورای اسلامی به اشتباه نوشته‌اند که ترامپ نامه‌ای به ایران ارسال کرده و خواستار خلع سلاح شده است. این در حالی است که اشاره رئیس مجلس به «یادداشت ریاست جمهوری آمریکا» است که ترامپ در روزهای اخیر در مورد ایران امضا کرد و متن آن منتشر شده است.
بررسی اظهارات رئیس مجلس هم نشان می‌دهد خبر رسانه‌ها اشتباه بوده است. قالیباف دقیقا گفته بود: «دستور را بخوانید، ببینید چی نوشته؛ موضوع، دیگر هسته‌ای نیست. گفته هسته‌ای، موشکی و سلاح‌های نامتقارن و نامتعارف. معنی‌اش خلع سلاح کردن جمهوری اسلامی است. من دارم متن را می‌خوانم. یعنی این آمده از قبل یک متنی را گذاشته یک طرفه. تازه آن وقتی که یک طرف نبود، پاره کرد، رفت. بعد تازه می‌گوید من دوست ندارم اینها را اجرا کنم، ولی اینها را خودت داوطلبانه بپذیر. اگر نپذیری بعد این طوری، خوب معلوم است...»