سیدنورالله میراشرفی اظهار کرد: با تلاش متخصصان ایرانی، گام مهم دیگری در تکمیل پروژه پلی‌اتیلن سنگین برداشته و بزرگترین راکتور این واحد با موفقیت نصب شد، نصب راکتورهای غول‌پیکر و فوق سنگین، یکی از مراحل کلیدی و حیاتی طرح های پتروشیمی محسوب می‌شود.
وی افزود: این عملیات پیچیده، با بهره‌گیری از جرثقیل ۶۰۰ تنی و با دقت بالا در محل تعیین‌شده انجام شد و راکتورهای ۱۳۰ تنی که به‌عنوان قلب تپنده این واحد صنعتی شناخته می‌شوند، نقش اساسی در فرآیند تولید پلی‌اتیلن سنگین دارند.
وی ادامه داد: این پروژه که نخستین طرح مبتنی بر دانش فنی کامل ایرانی محسوب می‌شود، نشان‌دهنده توانمندی بالای متخصصان داخلی در طراحی و ساخت تجهیزات پیچیده و فوق سنگین است.
وی یادآور شد: بیش از ۷۹ درصد تجهیزات مورد استفاده در این پروژه ساخت ایران است و با بهره‌برداری کامل از آن، ظرفیت تولید پلیمرهای پتروشیمی تبریز به بیش از ۲ برابر ظرفیت فعلی افزایش خواهد یافت.
وی خاطر نشان کرد: این موضوع علاوه بر افزایش چشمگیر سودآوری و ارزآوری برای کشور، ایران را در مسیر خودکفایی صنعتی در سطح جهانی قرار خواهد داد.
میراشرفی توضیح داد: این طرح شامل ساخت واحد ۳۱۰ هزار تنی پلی‌اتیلن سنگین با فناوری دوغابی است که با دریافت اتیلن از خط لوله اتیلن غرب، ظرفیت تولید محصولات قابل فروش مجتمع را ۲ برابر کرده و امکان تولید محصولات با ارزش‌افزوده بالاتر را فراهم خواهد کرد.
وی اضافه کرد: قرارداد مهندسی، تأمین و ساخت (EPC) این پروژه از تیرماه ۱۴۰۰ آغاز شده و کل بودجه آن معادل ۲۲۰ میلیون یورو برآورد شده است.
پتروشیمی تبریز در زمینی به مساحت ۳۹۱ هکتار در جنوب غربی شهر تبریز و در جوار غربی پالایشگاه تبریز واقع شده‌است.
اجرای طرح مجتمع پتروشیمی تبریز در قانون بودجه سال۱۳۶۶ کل کشور تصویب و کلیات طرح در بهمن ماه ۱۳۶۷ به تأیید هیئت مدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران رسیده‌است. فعالیت‌های طراحی و مهندسی در نیمه دوم سال ۱۳۶۸ و عملیات نصب در سال ۱۳۷۱ آغاز شده‌است.