میخائیل اولیانوف در گفت‌وگو با نشریه «ایزوستیا» روسیه بیان داشت: در سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ مذاکرات فشرده‌ای برای احیای توافق هسته‌ای در وین برگزار شد. دقیقاً سه سال پیش، این مذاکرات به مرحله پایانی رسید و تمامی شرایط برای اجرای توافق فراهم بود. در صورت اجرای توافق، برنامه هسته‌ای ایران به پارامترهای اولیه خود بر اساس توافق ۲۰۱۵ بازمی‌گشت و تحریم‌های غیرقانونی علیه تهران لغو می‌شد. در آن صورت، برجام همچنان نقش کلیدی و غیرقابل‌انکاری ایفا می‌کرد. اما این اتفاق نیفتاد. طرف‌های غربی با بی‌احتیاطی، مذاکرات را در حالی که تنها چند گام پایانی باقی مانده بود، متوقف کردند.
وی افزود: اکنون، پس از سه سال، شرایط تغییر کرده است. برجام همچنان در وضعیت نیمه‌تعلیق قرار دارد و علاوه بر این، تاریخ انقضای آن (قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد) در ۱۸ اکتبر سال جاری (۲۰۲۵) فرا می‌رسد. در حال حاضر، جایگزینی برای این توافق وجود ندارد. بنابراین، احتمالاً بحث بر سر یک توافق اصلاح‌شده مطرح خواهد شد، البته اگر طرف‌های ذینفع به اجماع برسند که چنین توافقی ضروری است. با این حال، در هر سناریویی، برجام نقطه آغاز هرگونه مذاکره جدید خواهد بود.
ایران همچنان توافقنامه پادمان با آژانس را به‌درستی اجرا می‌کند و همچنان کشوری است که بیشترین میزان بازرسی‌های آژانس را تجربه کرده است.
او در پاسخ سئوالی درباره گزارش‌های مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیرامون فعالیت‌های هسته‌ای ایران و برجام گفت که این موضوع بسیار حساسی است و ترجیح می‌دهد از اظهارنظر قطعی درباره ادعاهای رافائل گروسی پیرامون برجام پرهیز کند.
دیپلمات روس بیان داشت: گزارش‌های اخیر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، که در ۴ و ۵ مارس در شورای حکام مورد بررسی قرار گرفت، تصویری نسبتاً نگران‌کننده ارائه می‌دهد. اما از نظر ما، دلیلی برای نگرانی بیش از حد وجود ندارد. در ماه‌های اخیر هیچ اتفاقی نیفتاده است که ارزیابی‌های اغراق‌آمیز و هشداردهنده را توجیه کند.
وی تصریح کرد: ایران همچنان توافقنامه پادمان با آژانس را به‌درستی اجرا می‌کند و همچنان کشوری است که بیشترین میزان بازرسی‌های آژانس را تجربه کرده است.
سفیر روسیه با بیان اینکه ایران و آژانس بارها بر تمایل خود به ادامه گفت‌وگو و تقویت همکاری‌ها تأکید کرده‌اند، افزود: اما همواره عواملی مانع این روند شده‌اند. معمولاً این موانع ناشی از مواضع طرف‌های غربی در برجام است. به‌عنوان نمونه، در نوامبر ۲۰۲۴، آنها با استفاده از اکثریت آرا در شورای حکام، قطعنامه‌ای ضدایرانی را تصویب کردند. در نتیجه، توافقاتی که مدت کوتاهی پیش از آن در جریان سفر گروسی به ایران حاصل شده بود، تا حد زیادی تضعیف شد. در مجموع، همکاری میان ایران و آژانس ادامه دارد، هرچند انتظار می‌رود که این همکاری به سطح مطلوب‌تری برسد.
اولیانوف در پاسخ به سئوالی درباره دیدگاه روسیه نسبت به گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیرامون افزایش ذخایر اورانیوم با خلوص ۶۰ درصد در ایران و اینکه آیا مسکو این موضوع را تهدیدی برای نظام منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای می‌داند، گفت: به نظر می‌رسد که این اقدام پاسخی از سوی تهران به قطعنامه ضدایرانی شورای حکام باشد که در نوامبر ۲۰۲۴ تصویب شد. اما این افزایش ذخایر را نمی‌توان بحرانی تلقی کرد، زیرا روند تولید همچنان تحت نظارت مؤثر آژانس قرار دارد.
وی افزود: ما تهدیدی برای نظام منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در غنی‌سازی اورانیوم نمی‌بینیم، بلکه مشکل اصلی را در ناتوانی طرف‌های اصلی در یافتن زبانی مشترک و گذر از «دیپلماسی میکروفونی» به دیپلماسی واقعی می‌دانیم.