آیین افتتاح نمایشگاه آثار پابلو پیکاسو از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران با عنوان «پیکاسو در تهران» سه‌شنبه (۲۱ اسفند) با حضور آنتونیو سانچس بندیتو گاسپار سفیر اسپانیا، نیکنام حسینی‌پور مشاور وزیر و رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نادره رضایی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رضا دبیری‌نژاد مشاور موزه‌ها و میراث هنری معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از سفرا، مسئولان و هنرمندان در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.

در این نمایشگاه بیش از ۶۰ اثر از پابلو پیکاسو، از دوره‌های مختلف کاری این هنرمند اسپانیایی، به نمایش گذاشته شده است. این مجموعه شامل ۱۲ اثر آکواتینت از سری «تروماکیا» یا «هنر گاوبازی» است که در کنار تعدادی دیگر از آثار این هنرمند برجسته و برخی از مهمترین آثار او، ارائه شده است.

مجموعه «تروماکیا» یا «هنر گاوبازی» یکی از آثار ارزشمند پیکاسو شامل ۲۶ قطعه آکواتینت است که در قالب پورتفولیو با ۲۶۱ نسخه منتشر شده است. این مجموعه در موزه‌های بزرگ جهان، از جمله موما (MoMA) نیز نگهداری می‌شود. چاپ آکواتِنت یا چاپ تیزابی سایه‌دار یا چاپ آب مرکبی یک شیوه‌ چاپ دستی از خانواده چاپ فلزی است.

آثار شاخصی همچون «نقاش و مدلش»، «پنجره‌ای باز به خیابان پنتی یور»، «بابون و بچه‌اش» و «زن گریان ۱، ۳، ۴» پیکاسو از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران نیز در این نمایشگاه ارائه شده است.

این نمایشگاه با همکاری و موافقت وزارت میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، کاخ‌موزه نیاوران و به‌ عنوان فعالیتی مشترک بین موزه‌های تهران، در گالری‌های موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شده است.

همچنین در نمایشگاه «پیکاسو در تهران»، آثاری از هنرمندان ایرانی همچون بهرام دبیری، بهمن محصص، جلیل ضیاءپور، محسن وزیری مقدم، محمدعلی شیوا (کاکو)، گارنیک درهاکوپیان، هانیبال الخاص و پروانه اعتمادی و آثار هنرمندان خارجی مانند ژرژ براک، رابرت دلونه، فرنان لژه، فرانتیشک کوپکا و خوان میرو که با آثار پیکاسو مرتبط هستند، به نمایش گذاشته شده است.

در بیانیه این نمایشگاه آمده است: «پابلو پیکاسو (۱۹۷۳-۱۸۸۱) از قله‌های هنر مدرن است که بر بسیاری از جنبش‌های هنری پس از خود تاثیر گذاشته است. شهرت پیکاسو نه تنها در دنیای هنر، بلکه در میان طیف گسترده‌ای از مردم سراسر جهان، گواهی بر اهمیت جایگاه اوست. این شهرت و جایگاه در جامعه ایران نیز ملموس است.

در دهه‌های نخست سده بیستم میلادی، نقاشان مدرن با این پرسش اساسی رو به رو شدند که مرز میان تصویر و نقاشی با دیگر رسانه‌ها کجاست. حاصل این مواجهه، تجربه‌هایی مفصل بود: از ابداع کلاژ و سرهم‌سازی تا چاپ و چیدمان و نقاشی‌های نوری. تجربه زیست پیکاسو در این سال‌ها و استقبالش از تکنیک‌های نوآورانه همچون چاپ، نه‌تنها به او فرصت داد تا خلاقیت‌های فردی‌اش را بپروراند بلکه زمینه حضور گسترده‌اش در عرصه‌های متنوع هنری و امکان یادگیری بیشتر و تجربه‌های فراگیرتر را برای او فراهم آورد.