لیگ نخبگان آسیا و لیگ قهرمانان سطح ۲ در شرایطی پیگیری شد که چهار نماینده فوتبال ما در آن حضور داشتند. در لیگ نخبگان استقلال و پرسپولیس و در لیگ قهرمانان سطح ۲ آسیا تیم‌های سپاهان و تراکتور. به عبارتی دیگر ماهیت و شاکله اصلی فوتبال ایران در این دوره از بازی‌ها به میدان رفت. چهار تیم مدعی قهرمانی در لیگ ایران که با هزینه‌های بسیار و جذب بهترین بازیکنان متعدد، خود را بالاتر از آن چیزی که واقعا هستند، می‌بینند و همین خودبزرگ بینی باعث شد تا با نتایجی ضعیف از دور مسابقات کنار بروند.
در لیگ نخبگان آسیا پرسپولیس در شرایطی که شانس صعود به یک هشتم نهایی را داشت در نهایت با ایستادن در رتبه نهم از دور مسابقات کنار رفت و استقلال نیز در مرحله یک‌هشتم با قبول شکست برابر النصر، وداعی تلخ با لیگ نخبگان داشت. در آن سوی میدان و در لیگ قهرمانان سطح ۲ این قاره، سپاهان در گروهی که شارجه امارات، الوحدات اردن و استقلال تاجیکستان حضور داشتند در کمال ناباوری در جایگاه سوم ایستاد تا در همان گام نخست از دور مسابقات کنار گذاشته شود.
تراکتور آخرین نماینده ایران بود، هر چند شاگردان دراگان اسکوچیچ تا یک‌چهارم نهایی پیش آمدند اما در این مرحله برابر التعاون که تیمی کاملا معمولی در عربستان است، شکست خوردند تا آنها نیز به خانه بازگردند. این تمام قدرت و عیار فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا و لیگ قهرمانان سطح ۲ این قاره بود.
نکته مهم و اساسی در این میان جدا از نتایج کسب شده، عملکرد بازیکنانی است که در این چهار تیم ایرانی به میدان رفته‌اند که به نوعی شاکله اصلی فوتبال ما هستند. چهار تیم متمول ایرانی که بهترین‌ها را در اختیار دارند و در این مسیر هزینه سنگینی را هم پرداخت کرده‌اند. آنچه از شیوه بازی و عملکرد نمایندگان فوتبال ایران در مسابقات باشگاهی لیگ آسیا دیدیم، زنگ خطری است برای تیم ملی چراکه ورودی این تیم از خروجی لیگ و باشگاهی باید تامین شود و این شرایط نشان می‌دهد، نباید در انتظار یک خروجی منطقی و قابل قبول باشیم.
در چند وقت اخیر برخی از کارشناسان به تیم ملی انتقادهایی را وارد دانسته‌اند که برخی از آنها را می‌توان منطقی دانست اما باید قبول کرد با این وضعیت تیم ملی، حرف امیر قلعه‌نویی به عنوان سکاندار تیم ملی را باید پذیرفت. اینکه بازیکنان لیگ ما در حد تیم ملی نیستند. شاید در ابتدا خیلی از منتقدان در برابر حرف سرمربی تیم ملی واکنش نشان دادند اما آنچه از دل لیگ بیرون می‌آید، نگران کننده است به خصوص اینکه سن تیم ملی رو به افزایش بوده و باید برای آن چاره‌ای اندیشید و این می‌تواند در سال‌های آینده فوتبال ایران را بیش از آنچه امروز گرفتار شده را به چالش بکشد.
عدم ساختار مناسب در سیستم فوتبال و باشگاه‌های داخلی، نبود مدیران توانمند، دوران کوتاه مسئولیت در فوتبال ایران، آزمون و خطاهای ورزشی و هر آنچه به اسمش را بگذاریم، مسیر فوتبال ما را به جایی کشانده که امروز در سطح اول فوتبال آسیا هیچ حرفی برای گفتن نداریم و اگر بازیکنانی از جمله مهدی طارمی، سردار آزمون و چند بازیکن دیگر را از تیم ملی بگیریم، رمقی از تیم ملی ایران باقی نمی‌ماند.