برای معرفی علی علیپور، باید به حدود ۱۴ سال قبل برگردیم. وقتی او عضو تیم نوجوانان ایران بود و از شاگردان اکبر محمدی محسوب می‌شد. تیمی که سرشار از استعداد بود و اغلب بازیکنانی که در اردو حضور داشتند، سال‌ها بعد به پیراهن تیم ملی بزرگسالان ایران و همچنین باشگاه‌های مشهور لیگ برتر رسیدند.
به این نام‌ها دقت کنید؛ سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، روزبه چشمی، محمدحسین کنعانی‌زادگان و علی علیپور. تمام این بازیکنان در دوره‌ای لژیونر بودند و نماینده ایران در آنسوی مرزها. همچنین بازیکنانی نظیر وحید حیدریه، فرشید اسماعیلی، احسان پهلوان، بهنام برزای، یوسف وکیا، علی محسن‌زاده، احمد عبدالله‌زاده و چندین و چند ستاره دیگر هم بودند که در لیگ درخشیدند اما کمتر در ترکیب تیم ملی به میدان رفتند.
علی علیپور هم در تیم نوجوانان ایران، زوج سردار آزمون در خط حمله بود؛ مهاجمی تند و تیز و گلزن که البته به افتخارات رقیب نامدار خود نرسید اما توانست به یکی از بهترین گلزنان تاریخ باشگاه پرسپولیس بدل شود. علیپور بعد از بازی در راه‌آهن، به پرسپولیس آمد و تبدیل به آقای گل لیگ شد.
او بعدها به پرتغال رفت و پیراهن ماریتیمو و ژیل‌ویسنته را پوشید و حالا در بازگشت، ۱۰ گل برای پرسپولیس زده و مدعی جدی تصاحب کفش طلای لیگ بیست و چهارم است. او همچنین توجه امیر قلعه‌نویی را به خود جلب کرده و به اردوی تیم ملی برای برگزاری دو بازی مقابل امارات و ازبکستان نیز دعوت شده است.
زمانی که ستاره‌هایی نظیر علی علیپور در ترکیب تیم نوجوانان ایران حضور داشتند، کادر فنی بعد از هر بازی از آن‌ها آنالیزِ عملکرد می‌خواست. به این معنی که یک خودکار و کاغذ بردارند و نقاط ضعف و قوت خود را در طول بازی بنویسند. علی علیپور هم از این قاعده مستثنی نبود و این نوشته هم آنالیز او از عملکردش بعد از یکی از مسابقات است.