«دوستان حامی منشور ملل متحد» در محکومیت تهدیدهای آمریکا در استفاده از نیروی نظامی علیه کشورمان بیانیه را صادر کرده‌اند که متن آن در ادامه آمده است.

۱- گروه دوستان حامی منشور سازمان ملل متحد، به‌صراحت تهدیدات اخیر دولت ایالات متحده آمریکا به استفاده از زور علیه جمهوری اسلامی ایران که عضو این گروه نیز است را مردود دانسته و نگرانی شدید خود را ابراز می‌دارد. این تهدیدات و اظهارات ناپسند، این پتانسیل را دارند که صلح و امنیت بین‌المللی و نیز حاکمیت قانون در سطح جهانی را تضعیف نمایند؛ در حالی‌که آشکارا با اهداف و اصول مندرج در منشور سازمان ملل متحد در تعارض هستند.

۲- کشورهای عضو گروه دوستان مدافع منشور سازمان ملل متحد تأکید می‌کنند که تهدیدات تحریک‌آمیز به استفاده از زور علیه جمهوری اسلامی ایران، نقض فاحش اصول بنیادین حقوق بین‌الملل به‌شمار می‌روند، از جمله اصل برابری حاکمیتی دولت‌ها، و همچنین ممنوعیت تهدید یا توسل به زور که در بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل متحد تصریح شده است.

۳- گروه دوستان حامی منشور سازمان ملل متحد بر اهمیت والای پایبندی صادقانه به منشور سازمان ملل متحد، چه از حیث ظاهر و چه از حیث روح آن برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی تأکید می‌ورزد. در این راستا، این گروه همچنین بر این نکته تأکید می‌کند که چنین تهدیداتی برای استفاده از زور، که با اصل حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات نیز در تضاد است باید فوراً متوقف شده و از تکرار آن به‌شدت پرهیز گردد.

۴- کشورهای عضو گروه دوستان حامی منشور سازمان ملل متحد، همبستگی خود را با مردم و دولت جمهوری اسلامی ایران اعلام می‌دارند.

 گروه «دوستان حامی منشور سازمان ملل متحد»، یک تشکل در چارچوب سازمان ملل است که در جولای سال ۲۰۲۱ در نیویورک تأسیس شد. این گروه در ابتدا توسط ۱۶ کشور عضو سازمان ملل متحد شامل: الجزایر، آنگولا، بلاروس، بولیوی، کامبوج، چین، کوبا، کره شمالی، اریتره، ایران، لائوس، نیکاراگوئه، روسیه، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، سوریه و ونزوئلا، و همچنین یک کشور ناظر سازمان ملل یعنی فلسطین، تشکیل شد. از آن زمان، گینه استوایی، زیمبابوه و مالی به این گروه پیوسته‌اند، در حالی که آنگولا و کامبوج عضویت خود را پس گرفته‌اند؛ و بدین‌ترتیب، شمار اعضای کنونی گروه به ۱۸ کشور رسیده است.

هدف اصلی این گروه حمایت از منشور سازمان ملل متحد است. این گروه در پی آن است که چندجانبه‌گرایی و دیپلماسی را به‌جای توسل به زور در قبال آنچه نقض تعهدات از سوی دیگر کشورهای عضو سازمان ملل تلقی می‌شود، ترویج دهد.